پوچ
پوچ

پوچ

هشت

هشت

  شتاب مکن

 که ابر بر خانه ات ببارد

 و عشق

 در تکه ای  نان گم  شود

 هرگز  نتوان

 آدمی  را به خانه آورد

آدمی  در سقوط  کلمات

 سقوط می کند

 و هنگام  که از زمین  برخیزد

 کلمات  نارس  را

به عابران  تعارف می کند

 آدمی  را توانایی

 عشق نیست

در عشق  می شکند  و می میرد
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد